فاضلاب تولید شده از عملیات کشاورزی و صنایع غذایی دارای ویژگی‌های منحصربه‌فردی است که آنرا از فاضلاب عمومی شهری که توسط تصفیه خانه های عمومی و یا خصوصی در سراسر جهان مدیریت‌می‌شود، متمایز می‌سازد: این فاضلاب از دیدگاه زیست‌شناسی تجزیه‌ پذیر و غیر سمی است، اما دارای غلظت بالایی از اکسیژن بیوشیمیایی مورد نیاز (BOD) و جامدات معلق (SS) می‌باشد. اجزای تشکیل دهنده‌ی فاضلاب حاصل از صنایع غذایی و کشاورزی اغلب پیچیده‌ تر از آن است که قابل پیش‌بینی باشد زیرا مقدار BOD و pH در فاضلاب حاصل از سبزیجات، میوه‌ها، و محصولات گوشتی و نیز  ماهیت فصلی فرآوری و عملیات پس از برداشت مواد غذایی، متفاوت می‌باشد.
فرآوری مواد غذایی از مواد خام، به حجم زیادی از آب با کیفیت بالا نیاز دارد. از شستن سبزیجات، آبی تولید می‌شود که حاوی مقدار زیادی از ذرات و برخی از مواد آلی محلول است. همچنین این آب ممکن است حاوی surfactant (مواد صابونی مانندی که کشش سطحی مایعات را کم می‌کنند) نیز باشد.
در عملیات کشتار حیوانات و مراحل فرآوری، فاضلاب آلی بسیار قوی از مایعات بدن مانند خون، و محتویات شکم تولید می‌شود. در بسیاری از مواقع این فاضلاب دارای مقادیر قابل توجهی از آنتی بیوتیک‌ها و هورمون‌های رشد موجود در بدن حیوانات و نیز انواع آفت‌کش‌های استفاده شده برای کنترل انگل‌های خارجی می‌باشد. حشره‌کش‌های باقی‌مانده در پشم جانوران، یک مشکل خاص در تصفیه‌ی آب‌های تولید شده در فرآوری پشم است.
فرآوری مواد غذایی برای فروش، موجب تولید مواد زائد ناشی از پخت و پز می‌شود که اغلب غنی از مواد آلی گیاهی بوده و نیز ممکن است دارای نمک، چاشنی‌ها، مواد رنگی، اسیدی یا قلیایی باشد. مقادیر بسیار قابل توجهی از روغن یا چربی نیز ممکن است وجود داشته باشد.