آب مهم ترین ماده شیمیایی موجود است و در قرن جاری منابع آب شیرین از چاه های نفت با ارزش تر خواهند بود.
80% سطح زمین از آب پوشیده شده است که 97% از آن شور، 2% از آب های جهان به صورت یخ های قطبی و تنها 1% آب جهان شیرین و قابل استفاده است.
منابع آب طبیعت شامل آب های زیر زمینی مثل آب چاه ها و چشمه ها، آب های سطحی مثل رودخانه ها و جویبارها، آب های شور دریاها و اقیانوس ها می باشند.
هر کدام از انواع آب های طبیعت ویژگی خاص خودش را دارد، ویژگی های آب های زیرزمینی اینست که مواد معلق، مواد آلی در آنها معمولاً کم است،  Fe2+ و Mn2+ در آنها کم و CO2 نسبتاَ زیاد است، املاح محلول و سختی آنها نسبتاً زیاد است، چاه های کم عمق ممکن است آلوده به میکروب باشند.
ویژگی های آب های سطحی اینست که زلال هستند، معمولاً به میکروارگانیسم ها آلوده هستند، مقدار آمونیاک و نیترات آنها ممکن است زیاد باشد، در صورت عبور از نواحی صنعتی، به مواد شیمیایی آلوده هستند، املاح محلول آنها نسبتاً کم است، pH آنها در حدود 8-7 است.
ویژگی های آب ها شور اینست که مقدار املاح محلول آنها زیاد است (1000 تا ppm 40000)، میزان یون های کلر و سدیم آن زیاد است (بیش از ppm 500 )

ناخالصی های آب
آب خالص در طبیعت وجود ندارد. ضمن استقرار آب در یک مکان یا جاری شدن در یک منطقه، مواد جامد و گازهای محلول در آب، در آن حل و مواد ریز غیر قابل حل در آن به صورت معلق در می آیند.
ناخالصی های آب سه دسته کلی هستند:  1- یون ها (کاتیون ها و آنیون ها) 2- گازهای محلول در آب (اکسیژن، دی اکسید کربن و ...) 3- مواد کلوئیدی و معلق (گل و لای، باکتری ها و ...) که در زیر توضیحات مربوط به هر کدام آورده شده است:

ناخالصی های یونی
شامل دو دسته کاتیون ها و آنیون ها می باشد.

کاتیون هایی که تقریباً در تمام آب های طبیعی وجود دارند  شامل موارد زیر است:
منیزیم Mg++، باعث سختی آب می شود و ماده غذایی موجودات زنده است.
سدیم Na+ ، غلظت زیاد آن سبب شوری می شود و برای گیاهان و ماهیان مضر است.
کلسیم Ca++، باعث سختی آب می شود و ماده غذایی موجودات زنده است.
پتاسیم K+، مقدار آن کمتر از سدیم ا ست.
آهن Fe2+، مقدار آن به pH و O2 آب بستگی دارد، حدود 2/0 – 5/0 ppm در آب های سطحی و حدود 1 تا 10 mg/l در آب های عمقی
منگنز Mn++، غلظت آن حدود 1/0 – 1 میلی گرم در لیتر است.

آنیون هایی که در آب های طبیعی وجود دارند:
بیکربنات و کربنات: منشأ آنها، انحلال کربنات کلسیم و CO₂ در آب است و خاصیت بافری به آب می دهند.
کلرید Cl-: غلظت زیاد آن سبب شوری و برای بسیاری از گیاهان مضر است وسبب خوردگی فلزات نیز می شود.
سولفات SO42-: منشأ آن انحلال نمک های سولفات است و تا حدودی از فعالیت باکتری ها بوجود می آید، مقدار زیاد آن سبب اسهال می شود، برای گیاهان مضر است و سبب خوردگی سازه ها می شود.
سیلیکا: سیلیکا بنا به pH آب، هم به صورت یونی و هم کلوئیدی در آب می تواند وجود داشته باشد. وجود این ماده در آب های طبیعی حدود ppm30-1 برای نیروگاه ها مشکل ساز است.
نیترات NO3-: در آب طبیعی در حدود ppm 1 است. در آب های زیرزمینی در حضور باکتری ها می توانند تا ppm 50 هم باشد.

ناخالصی های  گازی
مهم ترین ناخالصی های گازی آب به شرح زیر می باشد:
اکسیژن (O₂): منشأ آن اکسیژن هوا است و باعث گوارایی آب و در ضمن خورندگی آن می شود.
دی اکسید کربن (CO₂): منشأ آن تجزیه بی کربنات ها در اثر کاهش pH و CO₂ هوا است.
آمونیاک (NH3): منشأ آن ترکیبات ازت دار آلی و باکتری ها می باشد.
هیدروژن سولفوره (H2S): منشأ آن تجزیه ترکیبات گوگرد بوسیله باکتری ها است و باعث ایجاد طعم وبوی بد آب می شود.


برچسپ: