انواع آلاینده های آبهای زیرزمینی

انواع آلاینده های آبهای زیرزمینی

انواع آلاینده های آبهای زیرزمینی

آلودگی آبهای زیرزمینی - انواع آلاینده ها

آلاینده های موجود در آبهای زیرزمینی طیف گسترده ای از عوامل فیزیکی، مواد شیمیایی غیر آلی، مواد شیمیایی آلی، باکتری ها و مواد رادیواکتیو را دربرمیگیرند. اصولا بسیاری از آلاینده هایی که نقش مهمی در آلودگی آب های سطحی بازی می کنند می توانند در آب های زیرزمینی آلوده نیز یافت شوند، اگر چه اهمیت وجود آنها می تواند متفاوت باشد.

پاتوژن ها (عوامل بیماریزا)

اگر پاتوژن های موجود در مدفوع انسان یا حیوان فرصتی بیابند و به آبهای زیرزمینی نفوذ کنند، می توانند موجب آلوده شدن آبهای زیرزمینی گردند، در اینصورت نوشیدن چنین آبی خطرناک می شود. از چهار نوع پاتوژنی که در مدفوع وجود دارند (باکتریها، ویروسها، تک یاخته ای ها و کرم های روده ای یا تخم آنها) ، معمولاً سه مورد اول را می توان در آب های زیرزمینی آلوده یافت، این در حالی است که تخم کرم روده نسبتا بزرگ بوده و معمولا بوسیله خاک فیلتر می شود.

آب های زیرزمینی که بوسیله پاتوژنها آلوده شده اند می توانند موجب انتقال بیماری های روده ای همچون وبا و اسهال شوند. اگر شرایط هیدرولوژیک محلی (که می تواند در یک مساحت چند کیلومتر مربعی نیز متفاوت باشد) نادیده گرفته شود، حفر چاه برای سیستم بهداشتی نیز می تواند خطرات مهمی را با آلوده کردن آبهای زیرزمینی، ایجاد نماید.


انواع آلاینده های آبهای زیرزمینی


نیترات

علاوه بر موضوع پاتوژنها، مساله آلودگی نیترات در آبهای زیرزمینی، به علت وجود چاه های فاضلاب، موارد متعددی از "سندرم کودکان آبی(blue baby syndrome) " در کودکان ایجاد نموده است، به ویژه در کشورهایی همچون رومانی و بلغارستان. سطوح نیترات بالاتر از 10 میلی گرم در لیتر (10 ppm) در آب های زیرزمینی می تواند باعث بروز بیماری "سندرم کودکان آبی" (methemoglobinemia) شود.

یکی دیگر از راه های وارد شدن نیترات به آبهای زیرزمینی، استفاده بیش از حد از کودهای شیمیایی همچون manure است. زیرا تنها قسمتی از کودهای شیمیایی حاوی نیتروژن به محصولات کشاورزی تبدیل می شود و مابقی یا در خاک باقی می ماند و یا وارد آبهای روان می گردد. نرخ بالای مصرف کودهای شیمیایی حاوی نیتروژن همراه با حلالیت زیاد نیترات در آب باعث افزایش مقدار نیترات در آبهای سطحی و ورود آن به آبهای زیرزمینی می شود، در نتیجه آلودگی آبهای زیرزمینی افزایش پیدا می کند. استفاده بیش از اندازه از کودهای شیمیایی حاوی نیتروژن (چه مصنوعی و چه طبیعی) بسیار مخرب است، چون مقدار زیادی از نیتروژن جذب نشده توسط گیاهان، به نیترات تبدیل گردیده و به راحتی با آبهای روان شسته می شود. مواد مغذی موجود در کودهای شیمیایی مخصوصاً نیتراتها چنانچه بداخل نهرها و یا آبهای زیرزمینی راه پیدا کنند، می توانند مشکلاتی را برای زیستگاه های طبیعی و سلامتی انسانها بوجود آورند.

ترکیبات آلی فرار

ترکیبات آلی فرار (VOCs) یکی از خطرناکترین آلاینده های موجود در آبهای زیرزمینی می باشند.  به طور کلی این ترکیبات بدلیل بی دقتی در انجام پروژه های صنعتی وارد محیط زیست می شوند. تا اواخر سالهای 1960 بسیاری از این ترکیبات را بعنوان موادی مضر نمی شناختند و در برخی از مواقع، قبل از انجام آزمایشات منظم آبهای زیرزمینی، این مواد در منابع آب شرب نیز یافت می شدند.

دیگر مواد آلاینده

آلاینده های آلی نیز می توانند در آبهای زیرزمینی یافت شوند، همچون حشره کش ها و علف کش ها، طیف وسیعی از ارگانو هالیدها و دیگر ترکیبات شیمیایی، هیدروکربن های نفتی، ترکیبات مختلف شیمیایی موجود در محصولات بهداشتی و آرایشی، آلاینده های دارویی شامل داروهای پزشکی و متابولیتهای آنها. آلاینده های غیر آلی نیز شامل آمونیاک، نیترات، فسفات، فلزات سنگین و یا مواد پرتوزا هستند.  

آرسنیک

در حدود 25% از چاه های آب در دشت گنگ واقع در شمال هند و بنگلادش شدیداً دچار آلودگی با آرسنیک هستند. زیرا رسوبات موجود در سفره های آب این مناطق حاوی موادی آلی هستند که در شرایط بی هوازی تولید شده اند. تحت این شرایط انحلال میکروبی اکسیدهای آهن در چنین رسوباتی اتفاق می افتد و در نتیجه آرسنیک در داخل آب رها می شود، چون آرسنیک به طور طبیعی با اکسیدهای آهن پیوندی بسیار قوی ایجاد می کند. به همین علت آبهای زیرزمینی غنی از آرسنیک اغلب غنی از آهن نیز هستند، اگرچه فرآیندهای ثانویه ما بین آرسنیک حل شده و آهن حل شده ناشناخته می باشند.

فلوراید

در مناطقی که به طور طبیعی سطح فلوراید در آبهای زیرزمینی که برای مصرف شرب مورد استفاده قرار می گیرند زیاد است، فلوئوروزیس دندانی و استخوانی نیز می تواند شایع و شدید باشد.


بیشتر بخوانید


پشتیبانی واتس اپ