این مدل‌ها عبارتند از بطری‌ها (پارچ‌ها)، مدل‌هایی که بر روی شیر نصب می‌شوند، مدل‌هایی که زیر سینک قرار می‌گیرند ( معمولاً نیاز به یک اتصال دائمی به لوله‌ی موجود دارند) و سیستم‌هایی که کل نیاز خانه را برآورده می‌کنند و یا در نقطه‌ی ورود به خانه نصب می‌شوند (معمولاً در زیر زمین و یا در خارج از خانه نصب می‌گردند). کربن، جسمی متخلخل است، که ناخالصی‌های موجود در آب عبور کننده از روی خودش را جذب می‌کند. با این کار سرب، PCB ها، محصولات جانبی کلر (کلرآمین‌ها و تری هالومتان‌ها)، برخی انگل‌های خاص، رادون، آفت‌کش‌ها و علف‌کش ها، افزودنی‌های بنزین MTBE، تری کلرواتیلن حلال مخصوص خشک‌شویی، برخی از ترکیبات آلی فرار، برخی از باکتری‌ها (مثل کریپتوسپوریدیوم و ژیاردیا) و تعداد کمی از داروها حذف می‌گردند. بوها و مزه‌های بد نیز می‌توانند حذف شوند. این نوع از فیلترها نمی‌توانند فلزات سنگین، آرسنیک، نیتریت‌ها، باکتری‌ها و میکروب‌ها را حذف کنند.

تقطیر کننده‌ها آب را می‌جوشانند تا به بخار تبدیل شود، سپس آن‌را متراکم می‌کنند تا در داخل یک محفظه جداگانه به آب تبدیل گردد، در حین انجام این کار، ذرات و کل جامدات حل شده باقی می‌مانند. از آن‌جا که آب گرم است، تقطیر کننده‌ها میکروب‌ها را می‌کشند. آن‌ها باعث از بین رفتن بسیاری از آلاینده‌های از قبیل آرسنیک سه ظرفیتی، فلوراید، سرب و جیوه می‌شوند، اما نمی‌توانند مواد آلی فرار و کلر، که معمولاً توسط فیلتر کربن حذف می‌شوند را از بین ببرند. هزینه‌های مربوط به دستگاه‌های تقطیر کننده بسیار متفاوتند، مصرف انرژی آن‌ها نیز قابل توجه است: برای تولید یک لیتر آب مقطر، یک کیلووات ساعت انرژی مصرف می‌شود. از آن‌جا که هر فرد به‌طور متوسط 100 گالن آب در هر روز استفاده می‌کند، یک دستگاه تقطیر برای مصرف کل خانه می‌تواند انرژی مصرفی خانگی را به‌صورت روزانه تا 378 کیلووات ساعت افزایش دهد. همچنین این دستگاه‌ها گرمای زیادی تولید می‌کنند و باید به‌طور منظم تمیز شوند. اگر فلزات سنگین مشکل ایجاد کنند، صرفاً جهت تأمین آب آشامیدنی شما، یک تقطیر کننده قبل از کنتور در نظر گرفته می‌شود. آب حاصل از تقطیر مقدار اندکی اکسیژن حل‌شده داشته و بدون مزه است.  

سیستم‌های اسمز معکوس، که نوعاً گران هستند و به‌دشواری نصب می‌شوند، آب را با فشار از میان یک غشاء عبور می‌دهند، برای تولید هر گالن خالص چند گالن آب حاوی مواد آلاینده مصرف می‌شود. این سیستم‌ها فقط فیلترهایی دارند که نیترات‌ها و پرکلرات را حذف می‌کنند. آنها همچنین مواد شیمیایی صنعتی، فلزات سنگین (از جمله سرب)، سولفات‌ها، فلوراید، مواد دارویی، محصولات جانبی کلر، آرسنیک و آزبست را حذف می‌کنند، اما رادون و یا 100 درصد از آفت‌کش‌ها را نمی‌توانند حذف کنند، این مواد توسط یک فیلتر کربن اضافی حذف می‌شوند. چون این فیلتر‌ها مقدار زیادی از آب را هدر می‌دهند و مواد آلاینده دوباره به منبع آب برمی‌گردد، (آنها برای تهیه هر گالن آب تصفیه شده، آب را به‌مقدار 4 به 9 هدر می‌دهند) معمولاً باید ممبرین را هر دو تا سه سال یکبار عوض کرد.  

فیلترهای سرامیکی که اغلب با فیلترهای کربنی ترکیب می‌شوند، باکتری‌ها، انگل‌ها، آزبست و رسوبات را حذف می‌کنند. همان‌طورکه آب از میان منافذ سرامیک عبور می‌کند، ذراتی به کوچکی 0.2 میکرون، درون فیلتر حبس می‌شوند. اگر شدت جریان آب کاهش یافت، باید فیلتر را هنگام تصفیه کردن آب، اندکی سایید. فیلترهای سرامیکی در هر دو مدل قبل از کنتور و بعد از کنتور در دسترس هستند و اغلب با یک روش فیلتراسیون دیگر ترکیب می‌شوند.
UV: در این دستگاه‌ها از یک لامپ 60 واتی ماوراء بنفش استفاده می‌شود، و در حال حاضر تنها سیستم‌های مورد تأیید NSF می‌توانند این کار را انجام دهند. اگر چه لامپ به‌طور مداوم روشن است، اما سیستم‌های UV بازدهی انرژی بیشتری نسبت به تقطیر کننده‌ها دارند و در مدل‌های بعد از کنتور و مصرف کل خانه موجود می‌باشند (به هر حال بیشتر دستگاه‌هایی که برای مصرف کل خانه استفاده می‌شوند $ 700 قیمت دارند و دارای گواهی NSF هستند). تصفیه‌کننده‌های UV برای حذف عوامل بیماری‌زای غیر معمول در امریکای شمالی مانند توکسوپلاسما و انتامبا مورد تأیید نیستند و باید همراه با دیگر روش‌های فیلتراسیون آب استفاده شوند.